ಮೌನವು ಮಾತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ !

ಖಂಡಿತ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಆ ಸಂಗತಿ.. ನನಗೆ ಆ ಪುಸ್ತಕ ಸಿಗದೇ ಹೋಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ....! ಇಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏನೋ ತಡಕಾಡುವಾಗ ಆ ಪುಸ್ತಕ, ಅದರಲ್ಲಿ ನಾನು ಎಂದೋ ಬರೆದು ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಒಂದು ವಿಷ್ಯ ಓದಿದೆ... ಅದಕ್ಕಿಂತ ಅದನ್ನು ಬ್ಲಾಗಿಸ ಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಆತುರ ಉಂಟಾಗಿದ್ದು ಸಹಜ... 
ಆಕೆ ಮತ್ತು ಆಟ ಇಬ್ಬರು ವೈದ್ಯರು. ಆಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಅನ್ನಿಸುವಷ್ಟು ಗಂಭೀರ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು  .. ಹಾಗಂತ ಆತ ಗಂಭೀರ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಇದರ ಅರ್ಥ ಅಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದ್ಯಾಕೆ ಆಕೆ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಆಕಾಶ ಬಿದ್ದಂತೆ  ಇರ್ತಾರೆ  ಎಂದು ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಉಂಟು... ಹಾಗಂತ ಅರ್ಥ ಆಗುವ ವಯಸ್ಸು ನನ್ನದಾಗಿ ಇರದ ಕಾರಣ ನಾನು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದಷ್ಟು ವರ್ಷ ಕಳೆಯಿತು ... ಪ್ರಪಂಚ ಅರ್ಥ ಆಗುವ ವಯಸ್ಸು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮನಸ್ಸು ಬೆಳೆಯಿತು.. ಆ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳ ಮೌನಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ತಿಳಿಯಿತು... ಆಕೆಗೆ ಮದುವೆ ಆಗಿ ಬಹಳಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಾದರೂ ಸಹಿತ  ಮಕ್ಕಳು ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಬಗೆಯ ವಿಲಕ್ಷಣ ವಾತಾವರಣ. ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಆಕೆಯ ವಾರಗಿತ್ತಿಗೆ ಒಂದು ಮಗು ಇತ್ತು... ಇದರಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯತೆ. ಅಲ್ಲದೆ ತಾನು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ದುಡಿದರು ಅವೆಲ್ಲ   ತನ್ನ ಕರುಳ ಬಳ್ಳಿಗೆ ಸೇರದೆ... ಈಕೆಯ ಮಗುವಿಗೆ ಸೇರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಬೇಸರ... ಇವೆಲ್ಲದರ ಮೂರ್ತ ರೂಪ ಆಕೆಯ ಮೌನ ... ಅದಾದ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ಬಳಿಕ ಆಕೆಗೆ ಒಬ್ಬಳು ಮಗಳು ಹುಟ್ಟಿದಳು. ಆಕೆಗೆ ಸಂತೋಷ ಪಡುವ ಕಾಲ ಮಾತ್ರ ಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ.. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆತನಿಗೆ ಬೇರೊಬ್ಬಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಉಂಟಾಗಿತ್ತು... ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ವಿಚ್ಛೇದನ ನೀಡಿದ... ಇಷ್ಟಪಟ್ಟವಳೊಂದಿಗೆ   ವಿವಾಹವಾದರು.. ! ಕೋರ್ಟಿನ ಆಣತಿಯಂತೆ ಮಗು ... ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲು ಸೇರದೆ  ಅಪ್ಪನ ಆರೈಕೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಿತು... ! ಹೀಗೆ ಆಕೆಯ ಮೌನವು ಮಾತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ !