ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹೊಗಳಿಕೆ ಅನ್ನೋದು ಸಂಜೀವಿನಿ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೆ.. ಸತ್ತೆ ಹೋದೆವು ಅನ್ನುವ ಅನೇಕ ಜೀವಗಳನ್ನು ಬದಕಿಸಿ ಅವರು ಅಪರೂಪದ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೆ ಹೊಗಳಿಕೆ. ನಿಜ ಅತಿಯಾದರೆ ಅಮೃತವು ಸಹ ವಿಷ.. ಆದರೆ ಹಾಗಂತ ಹೊಗಳದೆ ಇದ್ದರೆ ಅದು ಸಹ ತಪ್ಪು..ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸದಾ ಮರ್ಯಾದೆ ಪಡೆದ ಮಂದಿಗೆ ಹೊಗಳಿಕೆ ಅಂದ್ರೆ ನಗಣ್ಯ. ಅದೇ ಅದರ ಅಗತ್ಯ ಇರುವವರಿಗೆ ನಾವು ಕೊಡೋದೇ ಇಲ್ಲ.
ನನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಮಗಳು ಕಲ್ಪ.. ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ .. ನನಗೆ ಅವಳೆಂದರೆ ಒಂದು ಹಿಡಿ ಹೆಚ್ಚೇ ಪ್ರೀತಿ. ಅವಳ ಜೊತೆಗಾತಿ ಮತ್ತು ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ರಶ್ಮಿ. ಅವಳು ಸಹ ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಈಗಷ್ಟೇ ಮುಗಿಸಿರುವವಳು. ಇಬ್ಬರು ಒಳ್ಳೆ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್.. ರಶ್ಮಿ ಅವಳ ಕ್ಲಾಸ್ಮೇಟ್ ಒಬ್ಬಳ ಬಗ್ಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದುದನ್ನು ಕಲ್ಪ ನನ್ನ ಹತ್ರ ಹೇಳಿದಳು..
ಆ ಹುಡುಗಿ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ರೂಪವಂಚಿತೆ.. ಹಾಗೆಂದು ನೋಡೋಕೆ ಚಂದ ಇಲ್ಲ ಅಂತಲ್ಲ.. ಅತಿ ಸಾಧಾರಣ ರೂಪ. ಆದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಬಗ್ಗೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ . ತಾಯಿತಂದೆ ಯಾವಾಗ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನೇ ಈ ರೀತಿ ಕಾಣ್ತಾರೋ ಆಗ ಸಮಾಜ ಅಂತಹವನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ತಾನೇ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇ. ಆ ಹುಡುಗಿ ಒಂದು ಗುಣ ಅಂದ್ರೆ ಯಾರೇ ಆಗಲಿ ಹೇಯ್ ನೀನು ಇವತ್ತು ಚಂದ ಇದ್ದೀಯ ಅಂದ್ರೆ ಸಾಕು ಅಂದೆಲ್ಲ ಅವರ ಹಿಂದೇನೆ.. ಆ ಪರಿ ಮುಗ್ಧತೆ.ತಾಯಿತಂದೆ ಎಷ್ಟೇ ಹಿಂದೆ ತಳ್ಳಿದರು ಆಕೆ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ.. ಈಗ ಲೈಫ್ ಸೆಟ್ ಆಗಿದೆ..
ಇಂತಹ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಒಂದು ಕಡೆ , ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಸದಾಖೇದ ಉಂಟು ಮಾಡುವ ಹುಡುಗಿ ಒಬ್ಬಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ.. ನಾನಾಗ ಡಿಗ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೆ. ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಅವಳ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹುಡುಗಿಯ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಳು ಒಮ್ಮೆ.. ಮುದ್ದಾಗಿದ್ದಳು ಆ ಹುಡುಗಿ.. ಅವಳಿಗಿಂತ ನೂರುಪಟ್ಟು ಮಧುರವಾಗಿತ್ತು ಆಕೆಯ ಕಂಠ .. ತಾಯಿ ಹೊರಗಡೆ ದುಡಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸದಾ ಅನುಮಾನ. ಒಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ಆಹುಡುಗಿಯದ್ದು.. ಮಾಡುವ ಕೆಲ್ಸಕ್ಕೆ ಸಣ್ಣ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯೂ ಇಲ್ಲದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ.
ಅಂತಹ ಹುಡುಗಿ ತಾಯಿ ಆರ್ಕೇಸ್ಟ್ರಾ ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಹಾಡುವ ಜೊತೆಗಾರ ಆಕೆ ಮನ ಗೆದ್ದಿದ್ದ.. ಎಷ್ಟೇ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟರು ಪ್ರೀತಿಯ ಹೂವಿನ ಘಮಲು ಆಕೆ ತಾಯಿಯ ಮೂಗಿಗೆ ಬಡಿಯಿತು.. ರಾತ್ರಿ ಇಡಿ ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ.. ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಆ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ನೇಣಿಗೆ ಮೊರೆಹೊಕ್ಕಿದ್ದಳು .. ಸಣ್ಣ ಹೊಗಳಿಕೆ, ಸಾಂತ್ವಾನ ಉತ್ತಮ ಕಲಾವಿದೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು.. ಆದರೆ ಹಾಗಾಗಲಿಲ್ಲ ...!
No comments:
Post a Comment