ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಹಿರಿಯ ಪತ್ರಕರ್ತೆಯೊಬ್ಬರ ಜೊತೆ ಹರಟುತ್ತಾ ಇದ್ದೆ.ಆಕೆ ತುಂಬು ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದವರು.ಅಣ್ಣಂದಿರು-ಅಕ್ಕಂದಿರು,ಅಪಾರ ಬಂಧು-ಬಳಗ! ತಮ್ಮ ಮಗನ ಮೇಲೆ ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿ. ಆಗಾಗ ಅವರು ತಮ್ಮ ವೃತ್ತಿ ಬದುಕಿನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ.ಮಾತಿನ ನಡುವೆ ಪತ್ರಕರ್ತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬಂತು,ಒಂದು ಅಕ್ಷರ ಬರೆಯೋಕೆ ಬರಲ್ಲ,ಆದರೆ ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ ಇರುತ್ತೆ,ಇದೆ ಈ ಫೀಲ್ಡ್ನ ದುರಂತ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ರು,ಆಗ ಮಾತಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವರಹಿಂದಿನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ ಒಬ್ಬರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದರು,ಅವಳ ಬಗ್ಗೆಹೇಳು ವಾಗ ಈಕೆಯ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮುಜುಗರ ಎದ್ದು ಕಾಣ್ತಾ ಇತ್ತು,ನೋಡೆಮಾ ! --------- ಮಗುವನ್ನು ಹೆತ್ತು ಬಿಡ ಬೇಕಿತ್ತು ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಾಳೆ.ತುಂಬಾ ಕಿರಿಕಿರಿ ಆಯ್ತು ಅವಳ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅಂದ್ರು.ನಾನು ಹೌದ ಯಾಕೆ ಹಾಗಂದ್ರು ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ..ಆಗ ಇವರು ಅವಳ ಹಳೆಯ ಕಥೆಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೇಳಿ ನೋಡು ಒಂದಕ್ಷರ ಬರಿಯೋಕೆ ಬರಲ್ಲ ಆದರೆ ಆ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದಕ ತಾನು ಬರೆದು ಇವಳ ಹೆಸರು ಹಾಕೋರು ಅಂದ್ರು. ತುಸು ಆಶ್ಚರ್ಯ ನನಗೆ, ಯಾಕೆ ಮ್ಯಾಮ್ ಅವರು ಹಾಗೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರು ಅಂದ್ರೆ,ಅವರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಇದ್ಲಲ್ಲ ಅದರ ಋಣ ತೀರಿಸೋಕೆ ಕಣೆ ! ತುಂಬಾ ಮುಜುಗರ ಆಯ್ತು ನನಗೆ.ಲಿವಿಂಗ್ ಟುಗೆದರ್ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾರಲ್ಲ,ಯಾಕೋ ನನಗೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸೋಕು ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ.ಪ್ರಾಯಶ: ನಾನು ಔಟ್ ಡೆಟೆಡ್ ಮನಸ್ತತ್ವ ಹೊಂದಿರುವವಳು .ತಾಳಿ ಕಟ್ಟಬೇಕಿಲ್ಲ,ಮನಸ್ಸುಗಳು ಬೆರೆತರೆ ಸಾಕು,ಇರುವಷ್ಟು ದಿನ ಇದ್ದು ಬೇಜಾರಾದರೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಸಂಗಾತಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಇವೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿ- ಮನಸ್ಸಿಗೆ ದೂರ.ನನ್ನ ಬದುಕಲ್ಲೂ ಇಂತಹ ಅನೇಕ ಮಂದಿ ಎದುರಾಗಿದ್ದಾರೆ ,ಇರುವಷ್ಟು ದಿನ ಮಜವಾಗಿ ಇರಬೇಕು ಅನ್ನುವ ವೇದಾಂತಿಗಳನ್ನು ನಾನು ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ,ಅವರ ಬುದ್ಧಿ ಮಾತು ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ.ಆದರೆ ನನಗೆ ಒಂದು ಸರ್ತಿಯೂ ಇಂತಹ ಲೈಫ್ ಸ್ಟೈಲ್ ಆಸಕ್ತಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿಲ್ಲ ,ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡ್ರೆ ಜಿಗುಪ್ಸೆ ಆಗುತ್ತೆ ನನಗೆ!
No comments:
Post a Comment